فرهاد لطفی، فعّال مدنی کورد اهل بوکان، همزمان با ۳۰امین سالگرد بمباران شیمیایی سردشت و گرامیداشت روز هفتم تیر، مسافت صدوپنجاه کیلومتری بوکان تا سردشت را راهپیمایی کرد.
به گزارش اصلاحوب به نقل از روزنامه قانون؛ این فعال مدنی می‌گوید که این راهپیمایی را در اعتراض به پایمال شدن حقوق مصدومان و قربانیان شیمیایی سردشت انجام دادە است.
او با اظهار تأسّف می‌گوید کە بعد از ۳۰ سال، هم‌چنان حق و حقوق مصدومان شیمیایی سردشت نادیده انگاشته شده است.
بعد از رسانەای شدن برنامه راهپیمایی این فعال مدنی، انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت، طی یک تماس از این فعال مدنی دعوت نمود تا در سمینار ملی آسیب‌شناسی بمباران شیمیایی سردشت در روز ٨تیر، شرکت کند.
وی بعد از دو روز با پای پیاده خود را به سردشت رسانده و در همایش ملی بررسی و آسیب‌شناسی بمباران شیمیایی سردشت کە بعد از گذشت۳۰سال از فاجعه ۷تیر برگزار شد، حضور پیدا کرد.
این همایش صبح روز پنجشنبه با حضور شخصیّت‌های علمی، حقوقی و مدنی سردشت و حلبچە و شهرهای کوردستان ایران، تهران و نمایندگانی از ژاپن و سازمان‌های بین‌المللی در مجتمع فرهنگی شهر سردشت برگزار شد.
وی در این همایش گفت: «در جریان بمباران شیمیایی هفت تیر در سردشت، طبق آمار رسمی بیش از هشت هزار نفر مصدوم سلاح شیمیایی شدند که بعد از گذشت سی سال تنها ۱۴۰۰ مصدوم شیمیایی شهر سردشت به صورت رسمی شناسایی شدەاند و از این تعداد تنها ۴۰۰ نفر از این ۱۴۰۰نفر، جانباز بالای ۲۵درصد تشخیص داده شده‌اند و دیگر مصدومان هیچگونه حمایتی نشده و حقوقشان نادیده گرفته شده است.»
این فعال مدنی تصریح کرد: «۹۵درصد مصدومان شیمیایی سردشت حقوقشان مبنی بر انواع حمایت بهداشتی و درمانی و خدمات معنوی و مادی نادیده و ضایع شده است و هدف بنده از این حرکت مدنی جلب توجه مسؤئولان دولتی ایران و افکار عمومی به مسألە‌ی حقوق نادیده گرفته شدەی مصدومان شیمیایی سردشت است.»
لطفی افزود: «مصدومان بمباران شیمیایی سردشت، ۳۰ سال است با عوارض شدید و بسیار عذاب‌‌آور گاز شیمیایی خردل دسته و پنجه نرم می‌کنند و دولت در مورد این قربانیان کوتاهی فراوانی کرده و حتی وعده‌ی ساخت کلینیک تخصصی که قرار بود برای این ٨۰۰۰ مصدوم ساخته شود، هنوز بعد از ۳۰سال محقّق نشده است.»
وی در ادامه گفت: «در خصوص احقاق حقوق مصدومان مظلوم بمباران شیمیایی سردشت، تاکنون دیپلماسی خارجی ایران در مجامع بین‌المللی نتیجه‌ای نداشته و متأسّفانه پس از سپری شدن ۲۰ سال از تأسیس کنواسیون جهانی منع جنگ افزارهای شیمیایی، هنوز نتوانسته دستاوردی علیه جنایت صدام، در این کنوانسیون داشته باشد.»
در انتهای این سمینار با درخواست مسؤولین برگزاری همایش، این فعال بیانیه‌ی انتقادی خود را برای حاضرین در سمینار قرائت نمود.؛ متن بیانیە به شرح زیر است:
«نادیده گرفتن حقوق مصدومان و قربانیان شیمیایی سردشت، نمونه بارزی از نادیده گرفتن حقوق بشر است، همچنین بی‌تفاوتی و عدم قبول مسؤولیت از طرف دولتمردان و مسئؤولان کشور نسبت به مصدومان و قربانیان شیمیایی سردشت، گناهی بزرگتر و تلخ تر از فاجعه ۷تیر است.
من به‌عنوان یک شهروند و فعال مدنی به مناسبت ۳۰امین سالگرد بمباران شیمیایی سردشت، از بوکان تا سردشت ۱۵۰کیلومتر را راهپیمایی کردم و هدفم از این کار اعلام اعتراض و انتقاد به نادیده گرفتن حقوق ٨۰۰۰ مصدوم شیمیایی سردشت است، به مدت ۳۰ سال.
به امید پایان یافتن این رفتار ناعادلانه نسبت به مصدومان و قربانیان شیمیایی سردشت.»
شایان ذکر است در انتهای این همایش، انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت، با اهدای لوح یادبود به این فعال مدنی، از این اقدام انسان دوستانەی او قدردانی نمود.
نظرات